داستان زندگی یک فیلمساز

داستان زندگی یک فیلمساز

حقیقتا باید اعتراف کنم که هیچ وقت وودی آلن به عنوان یک کارگردان محبوب، در فهرست فیلم سازانی که دوستشان دارم جایی نداشته است، اما گویا آقای آلن دارد به راحتی جای خود را در این فهرست پیدا می کند و به یکی از فیلم سازان محبوب من تبدیل می شود. دو فیلم آخر آلن یعنی <<نیمه شب در پاریس>> و <<به رم با عشق>> بدون در نظر گرفتن معنای <<هنر سینما>>، دو فیلمی هستند که شما را به یک سفر می برند، اما نه یک سفر جغرافیایی. بلکه سفری به درون خودتان، به خاطراتتان، به همه آن چیزهایی که دوست دارید در زندگی تجربه کنید، اما امکان آن را پیدا نمی کنید. یا شاید به آن رویاهایی که همیشه در خواب می بینید یا آن چیزهایی که همیشه در آرزوهایتان بوده است. بر خلاف دیگر فیلم های آلن (از دید من البته!) این بار بازی او روی اعصاب و روان راه نمی رود، خبری از دلقک بازی های همیشگی او نیست و زورکی نمی خواهد با حرف های فیلسوفانه اش، شما را به فکر یا خنده وا دارد. <<به رم با عشق>> فیلمی است سرراست و دوست داشتنی که بعید نیست دیدن آن را چند بار بخواهید تجربه کنید. گویا کارگردانِ افسرده، خجالتی، مسخره، پیر، مولف و فیلسوف سینما، این روزها تازه یاد گرفته است دل مخاطب را هم به دست بیاورد و جایی در میان کارگردانان دلیِ سینما باز کند، بدون هیچ ادا و اصولی که همیشه از او سراغ داریم.

اگر فیلم را ندیده اید، پیشنهاد می کنم حتما یک قلم و کاغذ هم کنار دستتان بگذارید تا بتوانید یکسری دیالوگ ناب را برای خودتان یادداشت کنید و احتمالا استاتوسشان کنید تا دیگران هم در لذت خواندنش شریک شوند.

کارمند ساده، معمار معروف و مرده شوی

ایتالیا کشور عجیب و غریبی است با تاریخی هزاران ساله و مردمانی خونگرم که نه افاده فرانسوی ها در آن دیده می شود، نه دیسیپلین ژرمن ها. کشوری که باید آن را مهد <<هنر>> دنیا نامید و البته سینمای نئورئال که من شیفته آن هستم. حالا فکر کنید آقای آلن همه این چیزها را برداشته با تعدادی آثار باستانی، آدم روانی، موسیقی، عشق و هر چیز دیگری که به ذهنتان می رسد، مخلوط کرده و به نام <<به رم با عشق>> در یک بشقاب وسوسه کننده مقابل شما گذاشته. بشقابی که از هر طرفش نگاه کنید، فقط میل شما را به خوردن (دیدن) برمی انگیزد. چهار خانواده اصلی فیلم از همان آدم هایی هستند که در همه جای دنیا پیدا می شوند و حتما نمونه اش را در همین شهر خودتان هم به وفور دیده اید. کارمندی ساده به نام لئوپولدو پیسان لو که هر روز باید ساعت هفت صبح از خواب بیدار شود، سر میز صبحانه سرخط خبرهای روز را از رومه بخواند و سر کارش برود. یکی از همان آدم های رباتیک که با کوچک ترین چیزها مثل دیدن فیلم از تلویزیون خوشحال می شوند و در هیچ چیزی استعداد ندارند.

کاراکتر دیگر، جیان کارلو است که شغلش کفن و دفن مردگان است. برای دل خودش در حمام آواز (اپرا) می خواند و کلا زندگی اش بدون هیچ پستی و بلندی سیر می شود. او یک پسر دارد که با یک دختر آمریکایی که برای دیدن رم به این شهر آمده نامزد کرده است و به شدت هم چپ می زند!

خانواده سوم، میلی و آنتونیو هستند. زوج جوانی که برای ادامه کارشان به شهر رم آمده اند، اما از همان ابتدای ورودشان به این شهر، در موقعیت های پیچیده ای قرار می گیرند و تا آخر فیلم هم درگیرش هستند. کاراکتر دیگر فیلم جان نام دارد که زمانی در شهر رم دانشجو بوده و حالا در حین قدم زدن در محلی که قبلا در آن زندگی می کرده با یک دانشجوی معماری به نام جک آشنا می شود که آینه تمام قد جوانی خود اوست. پس همراه جک راه می افتد و تمام درونیات جک را حدس می زند.

رومن هالیدی با طعم آلن

خب تا این جا با کاراکترهای اصلی فیلم آشنا شدید. حالا نوبت آقای آلن است که از این شخصیت های ساده، چیزی بسازد که فقط از دست او برمی آید. لئوپولدو یا همان کارمند ساده که مثل ربات زندگی می کند و پخمه ای بیش نیست، یک باره مورد توجه رسانه ها قرار می گیرد و زندگی اش متحول می شود. دیگر خبری از آن زندگی آرام و راضی کننده وجود ندارد، اما او با زندگی جدیدش وفق پیدا می کند و سرخوش از <<شهرتی>> است که به او روی آورده است. حالا تمام آن چیزهایی که او به علت درجه دو بودنش، هیچ وقت به شکل جدی به آن ها نگاه نکرده به سمت او سرازیر می شوند و او سرخوش از شانسی که به او روی آورده، بدش نمی آید گاهی شیطنت هایی هم بکند. روبرتو ببینی که نقش لئوپولدو را در فیلم آلن بازی کرده نیز به خوبی حس کاراکتری را که نقش آن را ایفا می کند، تجربه کرده است.

بنینی می گوید: <<شخصیت لئوپولدو را به خوبی می شناسم. وقتی من هم به یک چهره شناخته شده تبدیل شدم مثل لئوپولدو تمام آرزویم این بوده که مثل مردم عادی در خیابان های شهر قدم بزنم، پیتزایی بخورم یا قهوه ای بنوشم و کارهایی را که دیگر مردم انجام می دهند، انجام دهم. اما وقتی مشهور می شوی، بخشی از زندگی ات را گم می کنی و نگران کننده آن جاست که دائما می ترسی این شهرت روزی به پایان برسد و تو فراموش شوی.>>

اما برویم سر شخصیت دیگر فیلم یا همان جیان کارلو. جیان زندگی ساده ای دارد و از آن راضی است تا این که خانواده دختری که پسر او برای نامزدی انتخاب کرده به خانه او می آیند و پدر دختر که روزگاری تهیه کننده موسیقی کلاسیک بوده، صدای او را در حمام کشف می کند و به سرمایه گذاری روی او علاقه نشان می دهد. اما پسر جیان که عقایدی به شدت چپ دارد، مخالف این اتفاق است و جری باید با داماد آینده اش به نحوی کنار بیاید تا بتواند فرصتی را که برای بروز او هم پیش آمده پی بگیرد.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-داستان زندگی یک فیلمساز

تحقیق جدید: چقدر قرار گرفتن در برابر صفحه نمایش برای کودکان بد می باشد؟

بازگشت به مدرسه

داستان‌های واقعی اجتماع : اعتیاد

نکاتی در مورد بلوغ زودرس و دیررس

داستان زندگی یک فیلمساز

ایجاد اشتیاق در بچه ها برای مدرسه رفتن

شناخت اختلال یادگیری در کلاس درس